آنچه مهم است، این است که بنده به شما عرض کنم برادران و خواهران عزیز! امروز شما یک تمکّنى دارید که دیروز که نماینده نبودید نداشتید؛ تمکّن قانونگذارى. وظیفه‌ى اصلى مجلس «قانونگذارى» است. البتّه وظایف دیگر هم دارد که در قانون اساسى مشخّص شده است؛ نظارت بر امور دولت و تعیین وزرا و از این [قبیل] چیزها؛ اهمّ این وظایف، قانونگذارى است. قانونگذارى را به چشم یک امر کوچک و فردى و جداى از یکدیگر نباید نگاه کرد. مجموعه‌ى قوانینى که شما میگذارید، چه به صورت قانونهاى جداجدا، چه به صورت برنامه‌وبودجه‌ى یک‌ساله ــ قانون بودجه ــ چه به صورت برنامه‌هاى بلندمدّت پنج‌ساله یا اگر همّت کنند بیشتر، همه‌ی اینها عبارت است از آن چیزى که این کشور در آن طریق سِیر خواهد کرد. راه این کشور و این ملّت همین قانونى است که شما میگذارید. دولت هم تابع شما است؛ و قانون شما است که دولت را موظّف میکند و مکلّف میکند که باید از این طرف حرکت کند یا از آن طرف حرکت کند؛ همه‌چیز به شما برگشت. اگر در این کشور یک عارضه‌ى اقتصادى یا یک عارضه‌ى فرهنگى یا یک عارضه‌ى سیاسى وجود دارد که براى ملّت مضر است یا براى اسلام مضر است یا براى ملّت، معوِّقِ11 رسیدنِ به اهداف هدایت و اهداف نهائى و آرمانها است، حلّ این مشکل به شما نگاه میکند؛ شما هستید که موظّفید.

«10»