بیانات سال 1375
من نمیدانم چرا باید فیلمهاى ما اینجورى باشند! یک عیبى در کار هست. البتّه من چون به بعضى از جاها و به بعضى از آدمها یک سوءظنهاى دیرزایلبشویى دارم، میگویم لابد یک تعمّدى در کار هست. بعضىها تعمّد دارند براى اینکه ذهن مردم را خراب کنند، اعصاب مردم را خراب کنند. خب شما در خانهتان که نشستهاید، اگر بچّهى همسایه هم بنا کند گریه کردن، اعصاب شما ناراحت میشود؛ طبیعى است؛ لازم نیست بچّهى خود آدم باشد. خب تلویزیون هم مثل بچّهى همسایه است، اعصاب انسان را خراب میکند. دعوا، تشنّج، گریهى بیخودى! این را شما بیایید واقعاً برنامهریزى کنید؛ هم در کارهاى رادیو که گاهى در آن قصّههاى شب و بقیّهى جاهایش [مشاهده میشود]، هم در کارهاى تلویزیونى؛ این یک کار اساسى است؛ این، حفظ سلامتِ اعصاب مردم است. آن اعصاب آشفته، در محیط کار، در کاسبى، در خیابان، پشت ترافیک، همه [جا] خودش را نشان خواهد داد. و اینکه یک وقتى ما عرض کردیم ــ حالا هم آقاى لاریجانى تکرار کردند ــ مسئلهى آرامبخشى بر ذهن مردم را، یک بخش عمدهاش مربوط به این است که این هنوز تأمین نشده؛ چرا، البتّه بعضى از فیلمهاى نسبتاً فکاهى و طنزدار و مانند اینها حالاها یک قدرى باب شده، عیبى ندارد؛ این کارها خوب است که انجام بگیرد.