بیانات سال 1375
عزیزان من! به هر حال کار خوب، آفاتى هم دارد. هیچ کار خوب بدون آفت نیست. انسان تربیتشدهى والاى سطح بالایى که طبق طبقهبندىهاى معنوى در روایات ما و در آثار شرعى ما جزو «مخلِصین» به حساب مىآید که مخلص، دیگر آن انسان بالاى والا است، در روایت دارد که انسانِ اینجورى ــ یعنی انسان مخلِص ــ «فى خَطَرٍ عَظیم»؛8 مخلص یعنى کسى که همهى کارهایش براى خدا است؛ یک کلمه حرفش، یک حرکتش، حتّى خوردن و نوشیدن و استراحت کردنش جز براى خدا نیست و جز با نیّت قربت نیست، در روایت دارد که حتّى این [شخص] «فى خَطَرٍ عَظیم». حالا ببینید وضع ما چه جورى است که تا آن اخلاصِ آنجورى فاصلهى خیلى زیادى داریم. خیلى باید از آفات پرهیز کرد؛ آفات کار و آفات زندگى خوب خیلى زیاد است. دائم باید انسان مراقب باشد. البتّه این را نمیگویم براى اینکه شما شجاعت کار را از دست بدهید؛ نه، یکى از آفات کار همین است که انسان شجاعت کار را از دست بدهد. مراقب باشید که کار را شجاعانه و قوى، با قدرت، با توکّل به خدا انجام بدهید و در هر سطحى که هستید پیش بروید. یکى از آفات همین است که انسان شجاعت نداشته باشد. آفات دیگرى هم وجود دارد که مراقب باشید انشاءاللّه این آفات دامنگیر شما نشود.