بیانات سال 1375
امروز در چهار گوشهى ایران، در همهجاى این کشور بزرگ، ملّت افتخار میکنند به اینکه در زیر سایهى اسلام و با عزّت اسلام زندگى میکنند. حتّى کسانى که خودشان متدیّن به اسلام نیستند، پیروان اقلّیّتهاى دینى در این کشور ــ مسیحیان، یهودیان، زردشتیان، پیروان ادیان الهى ــ آنها هم افتخار میکنند که در زیر سایهى این نظام اسلامى و الهى زندگى میکنند. همهى آحاد ملّت در زیر سایهى این نظام، برادروار، بین یکدیگر با محبّت [هستند]؛ رُحَماءُ بَينَهُم، امّا در مقابل دشمن، در مقابل متجاوز، در مقابل زورگو، در مقابل بدخواه، همه با کمال سربلندى و افتخار مىایستند؛ اَشِدّاءُ عَلَی الكُفّار. این است معناى «اَشِدّاءُ عَلَی الكُفّارِ رُحَماءُ بَينَهُم»:3 به متجاوز امان نمیدهند امّا در میان خود برادرانه رفتار میکنند. کجاى دنیا شما سراغ دارید؟ همین اروپایى که دم از آزادى و حقوق بشر میزند، همین آمریکایى که خود را مرکز همزیستى میداند، هنوز که هنوز است در میان اینها اختلافات نژادى بیداد میکند! در کشورهاى اروپایى، جوانهاى پیرو ناسیونالیسمهاى افراطى، در کوچه و خیابان به جان دیگران مىافتند و آنها را در روز روشن کتک میزنند یا حتّى نابود میکنند! در آمریکا سیاه و سفید، حتّى پیروان ادیان مختلف [آرامش ندارند]. مسلمانها با اینکه تعدادشان در آمریکا زیاد است [امّا] آرامش و امنیّتى را که اقلّیّتهاى دینى در این کشور دارند، به هیچ وجه ندارند. تا اندکچیزى میشود، مجلّات شروع میکنند علیه مسلمانها، علیه اسلام حرف زدن؛ مسلمانها اهل هر جا هستند، بیچارهها تنشان میلرزد. کجاى دنیا مثل اینجا شما مشاهده میکنید برادران در کنار هم با مهربانى، با همزیستى [زندگى کنند]؟