در قوارهى نظام سیاسى اسلام هم همینجور است. همهى گروههاى اجتماعى متوجّه به یک مرکزند و براى یک هدف حرکت میکنند و کار میکنند. لذا تا هنگامى که مبارزات براى پیروزى انقلاب بود، جوانها بودند، پیرها بودند، اهل شهرهاى مختلف بودند، زنها بودند، مردها بودند، قشرهاى مختلف جامعه حضور داشتند و انگیزههاى مختلف، همه در خدمت این راه قرار گرفت؛ بعد از آن هم، در دوران جنگ همینجور بود. دیدید! همه در یک سمت، به یک سو، در یک جهت، براى خدا، براى اِعلاء کلمهى اللّه حرکت کردند؛ راز بقاى این نعمت بزرگ الهى، یعنى حاکمیّت اسلام، تا امروز این بوده است؛ راز نفوذ کلمهى امام بزرگوار در سطح جهان این بوده است. شیطانها به اختلاف دعوت میکنند، به جنگ دعوت میکنند؛ آمریکا به بهکارگرفتن سلاح دعوت میکند، برادر را در مقابل برادر قرار میدهد، عراق را به طور غیر مستقیم تحریک میکنند که به کویت حمله کند؛ از آن طرف، خودشان به عراق حمله میکنند، کشورى را نابود میکنند، احساسات حیوانى را در افراد بیدار میکنند، خودشان هم با همان احساسات وارد میدان میشوند. جنگ است، خونریزى است، آدمکشى است، زوال است، نابودى است؛ [و اینها] نتیجهى شیطنت است. بیخود نیست که «شیطان بزرگ»، لقب بالاستحقاق نظام آمریکا است. امروز هم در دنیا هر جا نگاه کنید که جنگ است، هر جا خونریزى است، هر جا برادرکشى است، اگر کاوش کنید، دست آمریکا و بقیّهى شیطانهاى دنیا را در آن خواهید دید. در شمال عراق، بین کُردها و اقوام واحد، اختلاف ایجاد کردند، هزاران نفر را بىخانمان کردند، چقدر را کشتند، فاجعهآفرینى کردند؛ در همسایگى ما در افغانستان یک جور دیگر، در هر جاى دنیا به یک جورى. لذا پیام اسلام، پیام وحدت است، پیام امنیّت است، پیام برادرى است.