عزیزان من! همه‌ى حوادثى که بر ملّت ایران گذشت، به خاطر همدلى شما مردم، به خوشى و خوبى گذشت. نگاه کنید در کشورهاى دیگر، در قضایاى مختلف، بین گروه‌هاى مردم درگیرى‌ها و تنازعهاى خونین به وجود مى‌آید. در ایران اسلامى، مردم از لحاظ هوشیارى سیاسى از کشورهاى دیگر حتماً جلوترند؛ اگر جلوتر نباشند، عقب‌تر نیستند. امروز فهم سیاسى و درک مسائل کشور و جهان در بین ملّت ما از بقیّه‌ى ملّتها بیشتر است و کمتر نیست. این‌جور نیست که مردم نفهمند چه میگذرد، ندانند چه کسى آمد، چه کسى رفت و چه شد و دولت چه میکند و مسئولین چه میکنند و با چه کسى خوبند و با چه کسى بدند؛ نخیر، مردم اینها را میدانند. مردم جزئیّات مسائل را در بسیارى از موارد میدانند؛ تحلیل میکنند، دقّت میکنند، مسائل را درک میکنند؛ با وجود این، میان مردم همزیستى و همدلى هست به برکت اسلام، به برکت احکام نورانى قرآن، به برکت آموزش توحیدى که اسلام براى ما به ارمغان آورده است و امام بزرگوار این‌همه ما را به آن توصیه کرده است؛ این را بایستى با همه‌ى وجود حفظ کنیم. این نگرش توحیدى، در درون خود انسان هم، بهشت ایجاد میکند. اینکه بعضى‌ها به خاطر مطامع دنیوىِ خودشان، دچار زندگى مشقّت‌بار روحى، دچار صفات ناپسند و رذایل اخلاقى و حرص و طمع و بخل میشوند، به خاطر دور ماندن از جهان‌بینى الهى و معنوى و توحیدى است که مردم را به جمعیّت8 و وحدت دعوت میکند. جمعیّت، در درون انسان هم، شیرین و مطلوب است، در متن جامعه هم همین‌جور است، در سطح عالم هم همین‌جور است.

«7»