یکى از کارها این است که در داخل کشور، در ذهن مردم، این فکر را به وجود بیاورند که آمریکا یک قدرت شکستناپذیر است، یک واقعیّتى است در جهان، عظمتى دارد، چه مبارزهاى؟ این کار اوّل. ببینید! به حافظهى خودتان مراجعه کنید که از دوران امام (رضوان اللّه تعالى علیه) به وسایل گوناگون و بخصوص بعد از رحلت امام (رضوان اللّه تعالى علیه) تا امروز، در شکل مقاله، در شکل قصّه، در شکل شعر، در شکل سیاستبافى، در شکل تحلیل سیاسى و غیره، کسانى این فکر را ابراز میکنند؛ چه عناصرِ صریحاً وابستهى به آمریکا، چه حتّى عناصرى که در داخل کشور هستند و خیلى صریحاً هم وابستهى به آمریکا نیستند. اگر شما اهل مطالعه باشید ــ که هستید ــ یقیناً در ذهنتان مواردى از این قبیل را میتوانید پیدا کنید. یعنى به یک ملّتى بگویند، «بیخود زحمت میکشید، با چه کسى میخواهید دربیفتید؟». خب این فکر غلطى است. مقصود ملّت ایران که میگوید «ما با استکبار مبارزه میکنیم»، این نیست که ما لشکرکشى میکنیم که در خلیج فارس ناوگان آمریکایى را مثلاً بمباران کنیم؛ مبارزهى ما این نیست. حتّى ملّت ایران و مسئولین کشور نمیگویند که ما کارى میکنیم که بهانه بدهیم به دست آمریکاى قلدر که یک حرکت تند مجنونانهاى را در یک موقعیّتى علیه جمهورى اسلامى بکند. پس معناى مبارزه، مبارزهى نظامى به آن شکل نیست. البتّه اگر یک روزى تهاجم نظامى بشود و تعرّض بشود، ملّت ایران جواب سختى خواهد داد، ملّت ایران که در مقابل دشمن درنمیماند؛ بلکه مقصود از مبارزه این است که ملّت ایران همچنان که تا امروز انجام داده است، در مقابل کید دشمن، تعرّض دشمن، دستاندازى دشمن، تلاشهاى سیاسى دشمن، انواع و اقسام کارهایى که میکند که دوباره کشور ایران را تبدیل کند به یکى از اقمار خود، در مقابل همهى این تلاشها، با شدّت و قدرت خواهد ایستاد و مقاومت خواهد کرد؛ مبارزه یعنى این.