همين مرد را در دورانى در نظر بگيريد که به سنّ کمال و پختگى رسيده است و يکى از شخصيّت‌هاى جامعه‌ى خود به حساب مى‌آيد، همه به او احترام ميگذارند. شايد هزاران نفر از زبان پيغمبر تعريف او را، تمجيد او را، ستايش او را شنيده‌اند. اين تعريف و تمجيدهايى که از زبان پيغمبر براى اميرالمؤمنين نقل شده است، گمان ميکنم هيچ محدّث مسلمانى به اين اندازه و با اين کيفيّت براى هيچ کس ديگر نقل نکرده است. حالا فضايل ديگرى هم براى ديگر صحابه نقل شده است امّا با اين کمّيّت، با اين کيفيّت، با اين محتوا گمان نميکنم هيچ يک از محدّثين مسلمان، اعمّ از فِرَق مختلف اسلامى، درباره‌ى کس ديگرى غير از اميرالمؤمنين نقل کرده باشند. خب يکى از اين تعريفها کافى است يک انسان را مغرور کند، مُعجَب به نفْس1 کند، او را از خود بى‌خود کند، در انتخاب وظيفه دچار اشتباه کند.

«5»