بیانات سال 1375
تشبّه به بزرگان، انتساب به اوليا، كار زيركان عالم است. هر كسى الگویى ميخواهد، دنبال نمونه و اسوهاى ميگردد، امّا همه در جُستن الگو راه صواب نميروند. در عالم، بعضى هستند كه اگر بپرسيد كدام چهره ذهن شما را به خود متوجّه ميكند، مىبينيد ميروند سراغ انسانهاى حقير و كوچک و پستى كه عمرشان به عبوديّت هواى نفْس گذشته است و تنها هنرشان چيزى است كه جز غافلان را خوش نمىآيد: سرگرم كردن چند لحظهى انسانهاى كوچک و غافل؛ اينها ميشوند الگو براى يک عدّهاى از انسانهاى معمولى عالم. بعضى سراغ سياستمدارها ميروند، آنها را الگو قرار ميدهند؛ شخصيّتهاى تاريخى و غيره. زيرکترين انسانها كسانى هستند كه اولياءاللّه را الگو قرار ميدهند، چون بزرگترين خصوصيّت اولياءاللّه اين است كه شجاع و قوى و مقتدرند تا آن حدّى كه ميتوانند امير نفْس خود باشند و ذليل نفْس خود نشوند.