عناصر مؤمن در روزهاى دوران اختناق هم وقتى ميخواستند در مقابل فشار دستگاه حاکم مقاومت کنند، وقتى ميخواستند در مقابل وسوسه‌ها و اغواهاى زندگى راحت که آنها را وادار ميکرد که مبارزه را کنار بگذارند، مقاومت بکنند، به روزه روى مى‌آوردند؛ اين‌جور است عبادت خدا، اين‌جور است حضور در مقابل پروردگار. نماز که ميخوانيد، آرامش پيدا ميکنيد؛ از اضطراب و از تلاطم روح نجات پيدا ميکنيد. دعا که ميکنيد و به خداى متعال که تضرّع ميکنيد، [در واقع] جان خودتان را تصفيه ميکنيد، باصفا ميکنيد، آلودگى‌ها را از آن دور ميکنيد. روزه که ميگيريد، مثل فولاد، خودتان را محکم و آبديده ميکنيد؛ اين‌جور است. آنچه به وسيله‌ى عبادات گير ما مى‌آيد، خيلى باارزش و خيلى زياد است. خدا را بايد شکر کنيم که براى ما نماز را آورد، روزه را آورد، عبادات را آورد و به ما امکان داد که اين بهره‌ها را براى خودمان فراهم بکنيم.

«18»