عزيزان من! اصل مطلب اين است كه دشمنان ملّتها تدابير گوناگونى را به كار ميزنند براى تصرّف آن ملّتها، براى از پا انداختن آنها و نابود كردن مقاومت آنها. يكى از اين تدابير كه امروز در جاهايى از دنيا خيلى نمايان است، اين است كه ارتشهاى آن كشورها را قبضه ميكنند. وقتى ارتش در يک كشور قبضه‏ى بيگانگان شد، در واقع امنيّت هم از فضاى سياسى آن كشور رخت برميبندد؛ هر جايى كه بيگانه لازم بداند، به‌ وسيله‏ى اين بازوى مسلّح، اوضاع آن كشور را درهم ‌و بَرهم ميكند؛ يا هدايت ميكند، يا بكلّى دگرگون ميكند. اين نشان‏دهنده‏ى نقش بااهمّيّت نيروهاى مسلّح در كشورها هم هست. در رژيم گذشته‏ى ايران هم كم‏وبيش اين‏جور بود. آنها حتّى تصوّر ميكردند كه وقتى دستگاه سياسى اين كشور ــ كه خاندان پهلوى هم جزو آنها بودند ــ مجبور به عقب‏نشينى شدند، كارگزاران آنها در نيروهاى مسلّح ايران باز خواهند توانست منافع آمريكايى‏ها را تأمين كنند. البتّه آنها ايران را، ايرانى را، اعتقادات عميق ما را، اصالت ذوات و طينتهاى مردم اين كشور را نشناخته بودند و بد محاسبه كرده بودند. منظورم صحّت ‌و سقم محاسبه‏ى آنها نيست؛ منظورم محاسبه‏ى عمومى بر روى نيروهاى مسلّح در كشورهاى مختلف است. شما نگاه كنيد به كشورهايى كه ارتشها در آنجا سرسپرده‏ى بيگانگان هستند، ببينيد كه آنجا چگونه عمل ميكنند و كشور در چه وضعيّتى قرار دارد.

«2»