در زمینه‌ی وحدت هم همین‌جور است. با اینکه پیش‌بینی‌ها از قبل از انقلاب این بود که چون در مجموعه‌ی ملّت ایران اقوام مختلف هستند، زبانهای مختلف هست، زمینه‌ی اختلاف در این ملّت زیاد است، دیدند که نه، ملّت یک ملّت متّحد و متّفق است. شما ببینید در مراسمهای گوناگون، در صحنه‌هایی که جای ابراز عقیده‌ی نسبت به یک مسئله‌ی سیاسی است ــ مثل همین روز قدس که پریروز شما ملاحظه کردید که چه غوغایی بود در سراسر ایران ــ همه‌جای ایران، شرق ایران، غرب ایران، مرکز ایران، اقوام مختلف، در هر جا که هستند، فارسشان، ترکشان، کردشان، عربشان، بلوچشان، ترکمنشان، همه یک جور حرکت میکنند، یک شعار میدهند، یک حرف میزنند؛ این وحدت عجیبی است، این وحدت بزرگی است. نوبت انتخابات میرسد، همین‌جور مردم شرکت میکنند؛ نوبت دفاع مقدّس میرسد ــ جنگ هشت‌ساله‌ی ما ــ همین‌جور مردم از همه‌جا شرکت میکنند، همه شهید میدهند، همه برای خدا وارد میدان میشوند، همه حول یک احساس وظیفه‌ی مشترک راه میروند. در دوران دفاع مقدّس، در بین داوطلبان ما ــ سرباز و وظیفه که به جای خود محفوظ ــ حتّی هم‌میهنان غیر مسلمان ما هم شرکت داشتند؛ مسیحیانی بودند که داوطلبانه رفتند در میدان جنگ، جانشان را هم در این راه فدا کردند؛ دیدیم اینها را، شناختیم و می‌شناسیم اینها را. یعنی یک وحدت عجیبی در میان ملّت ما هست، با اینکه دشمن هم خیلی کار کرده است. بنابراین، در داخل کشور ایران اسلامی، به برکت حاکمیت اسلام، به برکت وجود محورهای اساسی وحدت‌آفرین، هر دو محور ــ هم محور ذکر الهی، هم محور وحدت عمومی ــ تأمین است. آینده هم ان‌شاءاللّه مثل گذشته خواهد بود.

«3»