من امروز که با جمعیّت عظیم شما مواجه شدم، مثل همیشه آثار محبّت و لطف و مهربانی و صفا را در چهره‌ی شما مردم عزیز اهواز و مرد و زن جوان و پیر عزیزی که از شهرها و روستاهای مختلف امروز آمدید، این استقبال گرم و پُرشور را انجام دادید و این اجتماع بزرگ را در اینجا تشکیل دادید [دیدم]؛ خاطره‌های متعدّدی را در من احیا کردید. این همان اهوازِ سال 58 است که من آمدم به اهواز و آن وقتی بود که مردم اهواز با کمال غیرت، با کمال استقامت نسبت به انقلاب میجوشیدند، انقلاب را مثل جان خودشان دوست میداشتند. و یک عدّه‌ای تحریک‌شده‌ی به وسیله‌ی دولتهای بیگانه و قدرتهای بیگانه، با استفاده از شعارهای فریبنده، افتاده بودند بین مردم، تا شاید بتوانند بین مردم اختلاف ایجاد کنند، قومیّتها را دامن بزنند و بعضی به اسم عرب، بعضی به اسم غیر عرب، ایجاد اختلاف میکردند. مردم، عرب و عجم ندارند؛ مردم در دوران انقلاب، در دوران اسلام مثل پاره‌های فولاد در مقابل دشمن ایستاده‌اند. خصوصیّت این مردم، مسلمان بودن، ایرانی بودن و ایستادگی در مقابل متجاوز [است]؛ همه و همه، هم‌بازو و در کنار هم.

«13»