بیانات سال 1375
بسماللّهالرّحمنالرّحیم
الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابیالقاسم محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداة المهدیّین المعصومین سیّما بقیّة اللّه فی الارضین.
خدای بزرگوار را و پروردگار عظیمِ کریمِ رحیم را شکرگزاریم که به ما آنقدری فرصت داد و عمر داد تا یکی از معجزات بزرگ الهی در تاریخ را به چشم خودمان مشاهده کنیم. در همین بیابانی که امروز ما جمع شدهایم، یک روزی جمعی از بهترین جوانان و پاکیزهترین عناصر مؤمن و خالص و صالح ما با غربت به خاک افتادند و شربت شهادت را نوشیدند؛2 آن روز کسی گمان هم نمیکرد که به این زودی، این شهدای عزیز و غریب، اینطور جاه و جلال معنوی پیدا کنند و مردم از راههای دور و نزدیک به زیارت آنها بیایند، امّا خدای متعال اراده کرد و آنچه گمان نمیرفت، تحقّق پیدا کرد و آنچه دور مینمود، نزدیک شد. امروز گنبد و بارگاه و دستگاه معنوی آن شهیدان، وسیلهای برای توجّه دلها به قدرت لایزال پروردگار عالم است. قدرت خداوند متعال، بر همهی قدرتهای مادّی پیروز است. ارادهی حضرت حقّ متعال، بر همهی ارادههای انسانها مسیطِر3 و مسلّط است.