بیانات سال 1375
در متون شرع مقدّس اسلام و در نصّ قرآن کریم، به هر دو جنبهى حج تصریح شده و براى چشمهاى بینا و دلهاى باانصاف، جاى تردید گذاشته نشده است. در کنارِ فرمانِ «فَاذكُرُوا اللّهَ كَذِكـرِكُم ءاباءَكُم اَو اَشَـدَّ ذِكرا»،2 دستورِ «وَ اَذانٌ مِنَ اللّهِ وَ رَسولِهِ اِلَی النّاسِ يَومَ الحَجِّ الاَكـبَرِ اَنَّ اللّهَ بَريءٌ مِنَ المُشرِكينَ وَ رَسولُه»3 آمده، و هماهنگ با کریمهى حکمتآمیزِ «لَن يَنـالَ اللّهَ لُحومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِن يَنالُهُ التَّقوی مِنكُم كَذلِكَ سَخَّرَها لَكُم لِتُكـَبِّرُوا اللّهَ عَلی ماهَداكُم وَ بَشِّرِ المُحسِنين»4 آهنگِ امیدبخشِ «لِيَشهَدوا مَنـافِـعَ لَهُم»5 نازل گردیده است. هر توصیه و تبلیغ و کوشش براى کمرنگ کردن یا کنار گذاشتن هر یک از این دو جنبه، مقابله با آیات و فرامین قرآن کریم است.