سالی که بر ما گذشت، سال حوادث بزرگی در سطح عالم بود که البتّه به‌طور قهری ما نیز از آثار این حوادث کاملاً برکنار نبودیم. آثار شیرین و مطلوبی و احیاناً آثار نامطلوبی این حوادث داشته است که البتّه مسئولین کشور تلاششان این است که در قبال حوادث عالم، آثار شیرین و مطلوب را افزایش بدهند و آثار نامطلوب و احیاناً تلخ را هرچه میتوانند بکاهند. یکی از این حوادث، از هم پاشیده شدن امپراتوری بزرگ شوروی و کشور اتّحاد جماهیر شوروی بود و زوال یک ابرقدرت که حقیقتاً حادثه‌ی بزرگی در زمان ما و تاریخ ما به حساب می‌آید. این حادثه از چند نظر حائز اهمّیّت است؛ هم از این نظر که موجب شد در خلال کشورها و ملّتهایی که استقلال خودشان را و آزادی خودشان را به دست آوردند، کشورها و ملّتهای مسلمانی نیز به این امتیازات برسند. میلیون‌ها مسلمان در این منطقه و در همسایگی ما بعد از این حادثه توانستند آشکارا و با صراحت، آرزوهای خود و آرمانهای اسلامی خود و فرهنگ خود را بر زبان بیاورند و آن را مطرح کنند، در حالی که ده‌ها سال از این حقّ طبیعی محروم بودند. جهت دوّم این است که زوال یک ابرقدرت در دوران کنونی که دوران تاخت‌وتاز ابرقدرت‌ها در صحنه‌ی جهانی و عرصه‌ی زندگی ملّتها بوده، حادثه‌ای است که میتواند ملّتهای ضعیف را امیدوار کند، برای هوشمندان عالم عبرتی باشد، برای بسیاری از مردم عالم فروغ امیدی را در دلهایشان بیفروزد.

«3»