بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً عید سعید و مبارک میلاد مولای متّقیان را به همه‌ی ملّت اسلام و بلکه به همه‌ی آزادگان جهان، مخصوصاً به ملّت شریف ایران و شیعیان آن بزرگوار در هر نقطه‌ی عالم و به شما برادران و خواهران، تبریک عرض میکنم. در زندگی امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) اگر مسائل معنوی و آن چیزهایی که شخصیّت روحی آن بزرگوار قائم به آنها است، مورد توجّه قرار بگیرد همچنان‌که شخصیّت پیغمبر اکرم و هریک از معصومین (علیهم السّلام) مورد توجّه قرار میگیرد ذهن مادّی بشر قادر بر تصوّر موقعیّت آن بزرگوار هم نخواهد بود. ما اشاره‌ای از دور میکنیم به شخصیّت معنوی آن بزرگوار، شخصیّت ملکوتی و نورانی آن بزرگوار. البتّه آن معرفت هم لازم است؛ نمیشود به بهانه‌ی اینکه ما نمیتوانیم شخصیّت این بزرگواران را بشناسیم، درباره‌ی آنها صحبت نشود، تحقیق نشود، گویندگان نگویند؛ نه، او یک بخش فاخری از کلّ آفرینش است، لذاست که در روایات هم درباره‌ی این جنبه و این بُعد یا این بخش از شخصیّت ائمّه (علیهم السّلام) مطالبی هست، حرفهایی هست، اشاراتی هست که برای اهل نورانیّت و اهل دل، گویا هم هست؛ منتها ما نمیتوانیم، امثال بنده آن رسایی در اندیشه و بینش را در اختیار نداریم که به آن جذّابیّت و درخشندگی چشم بدوزیم.

«1»