بیانات و مکتوبات سال 1371
نکته‌ی دوّم این است که زن و شوهر مثل دو هم‌سنگرند، مثل دو شریکند؛ باید با هم همکاری کنند و بدانند هم که زن و مرد هر دو، حقوقی از نظر خدای متعال و از نظر اسلام دارند. خداوند مرد را برای کاری آفریده، زن را هم برای کاری آفریده. از نظر تقوا و معنویّت، نه مرد بر زن ترجیح دارد، نه زن بر مرد ترجیح دارد؛ تقوای هرکدام بیشتر بود، پیش خدا عزیزتر است. این‌جور نباشد که مثل بعضی از محیط‌های جاهلی، مرد به زن زور بگوید، او را از حوزه‌ی زندگی و تصمیم‌گیری بکلّی خارج کند، نه؛ یا مثل بعضی از دستگاه‌های جاهلی دیگر که از اروپا یاد گرفتند، زنها مرد را تحقیر کنند و ذلیل کنند و بر او سوار بشوند هم نباشد. مثل دو رفیق، مثل دو هم‌سنگر، مثل دو شریک، مثل دو همکار منتها هرکدامی همان‌طور که گفتیم و همان‌طور که خدای متعال قرار داده برای یک کاری هستند، مخصوص یک کاری هستند. نه کار این از عهده‌ی او برمی‌آید، نه کار او از عهده‌ی این یکی برمی‌آید. با هم بسازند؛ این دو.