بیانات و مکتوبات سال 1371
خوب است که از فرصت این ایّام متبرّک ماه رجب استفاده کنیم برای اینکه توجّه کنیم به لزوم تلاش در هر مرحله‌ای که هستیم و به هر کاری که مشغول هستیم. بنده گمانم این است، آن‌طوری که از ادعیه‌ی ماه رجب به دست می‌آید، این ماه مقدّمه‌ای است برای ماه شعبان و ماه رمضان، همچنانی‌که این سه ماه فرصتی است برای خودسازی در طول سال و تأمین ذخیره‌ی لازم و نیروی لازم در حرکت عظیم زندگی و سرنوشت. «اَللّهُمَّ اَهدِنی هُدَی المُهتَدینَ و ارزَقنی اجتِهادَ المُجتَهِدین»2 آن‌چنان که در [دعاهای] این ماه میخوانیم. از خدای متعال، دعاکننده، به‌وسیله‌ی این دعاها درخواست میکند که به او نور هدایت را بتاباند؛ او را تلاش و اجتهاد و کوشش بیاموزد و توفیق آن را به او بدهد. وَ لا تَجعَلنی مِنَ الغافِلینَ المُبعَدین؛3 از غفلت او را برحذر بدارد. یا در آن دعای دیگر این ماه: اللّهُمَّ اِنّی اَسألُکَ صَبرَ الشّاکِرینَ لَکَ وَ عَمَلَ الخائِفینَ مِنکَ وَ یقینَ العابِدینَ لَکَ؛4 اینها آن بالهایی است که یک انسان میتواند پرواز کند با آنها. صبر شکرگزاران، تلاش و عمل خائفان، یقین عبادتگران، چیزهایی است که هم آنها را در این ماه از خدا میطلبیم و درخواست میکنیم و هم اینکه درس میگیریم از این ادعیه که در این ماه باید اینها را در خودمان فراهم کنیم. شاید بتوانیم در ماه شعبان با ذخیره‌ای که از این ماه گرفته‌ایم، آن مناجات5 پُر سوز و گداز را و پُرمضمون را با نفَس حقیقی بخوانیم، نه فقط الفاظ آن را مرور کنیم؛ و حقیقتاً از دل، با زبانِ آن مناجات با خدا حرف بزنیم. و اگر ان‌شاءاللّه این‌همه فراهم شد، آماده‌ی ورود بر سر سفره‌ی ضیافت الهی بشویم در ماه رمضان و در اوج قلّه‌ی آن ماه، شایسته‌ی ورود به لیلة‌القدر. و شما برادران عزیز جزو بهترین کسانی هستید که میتوانید از این سفره‌ی اِنعام الهی که گسترده است در ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان، استفاده کنید. علّت این است که در این میدان آن که تلاش بیشتری میکند، آن که طهارت و صداقت بیشتری برای خود ذخیره میکند، آن که کار بیشتری در مقابل برداشت کمتر ارائه میدهد، مقرّب‌تر و موفّق‌تر و بیشتر محلّ تلألؤ انوار الهی قرار میگیرد. و عنصر قضائی و مرد میدان قضا میتواند این‌جور باشد.