و امروز خب، فیلم و نمایشنامه [مهم است]. حالا ما در نمایشنامه عقبیم؛ یعنی کلاًّ قوام جامعهی ما در کار نمایش و تئاتر و مانند اینها یک چیزِ [ضعیفی است]؛ مردم ما خیلی با تئاتر اصلاً آشنا نیستند و دوست ندارند، برخلاف بعضی از کشورهای خارجی که تئاتر جزو سنن معمولی ملّیشان است و همه به تئاتر مراجعه میکنند، همه میروند نمایش تماشا میکنند. در اینجا اینجور چیزی از اوّل معمول نبوده، به خاطر دلایل خاصّی که داشته لکن فیلم رواج دارد، مردم هم مراجعه میکنند، به سینماها زیاد میروند، پای تلویزیون مینشینند؛ ما از این چقدر استفاده میتوانیم بکنیم؟