بیانات سال 1371
من مکرّر به برادرهای حوزهی هنری که گاهی آنها را دیدهام گفتهام یک وقتی من بعد از ظهر بود میخواستم بخوابم؛ یک کتابی دستم گرفتم، یک نقد ادبی2 بود، مال یکی از همین بچّههای انقلاب؛ خواندم، بهقدری من تحت تأثیر قرار گرفتم که خواب از سرم پرید و نشستم به گریه کردن از خوشحالی، که الحمدللّه بچّههای انقلاب اینجور پا گذاشتند میدان و دارند میآیند و کارهای جسورانه میکنند؛ یعنی همانی که امام همیشه میگفتند که ماها باید باور کنیم که «میتوانیم». این باور را انسان در هر جایی که احساس میکند بخصوص که با یک استعدادی، با یک کاراییای، با یک درخششی همراه باشد خیلی خوب است.