دشمن دوّم و آفت دوّم، آفت اضمحلال درونی است. یعنی در درون نظام که دیگر این مال غریبهها نیست؛ این مال خودیها است خودیها ممکن است در یک نظامی بر اثر خستگی، بر اثر اشتباه در فهم راه درست، بر اثر مغلوب احساسات نفْسانی شدن، بر اثر نگاه کردن به جلوههای مادّی و آنها را بزرگ انگاشتن، ناگهان در درون دچار آفتزدگی بشوند. البتّه خطر این بیشتر از آن اوّلی است. این، دو نوع دشمن است برای هر نظامی، برای هر تشکیلاتی، برای هر پدیدهای: آفت برونی و آفت درونی.