بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم بنده هم متقابلاً این میلاد مبارک و این عید سعید را به همه‌ی مسلمانان عالم بلکه به همه‌ی حق‌طلبان و مظلومان روی زمین و به ملّت شریف و عزیز ایران و به شما حضّار محترم، بخصوص میهمانان دهه‌ی فجر، تبریک عرض میکنم. آنچه در باب این میلاد مبارک به‌طور دائم باید مورد توجّه باشد، این است که امام زمان (علیه سلام اللّه‌) رمز عدالت و مظهر قسط الهی در روی زمین است؛ به همین جهت [مسئله‌ی امام زمان]، انتظاری است که همه‌ی بشریّت به شکلی آن را دارند. البتّه مسلمانها به‌صورت مشخّصی این انتظار بزرگ را معلوم کرده‌اند و تحدید کرده‌اند و شیعیان نسبت به شخصی که این لباس بر قامت او دوخته شده است، آگاهی‌های روشن و مشخّص‌کننده‌ای هم دارند. لذاست که مسئله‌ی امام زمان با این دید، نه مخصوص شیعه است و نه حتّی مخصوص مسلمین؛ یک انتظاری در دل همه‌ی قشرهای بشر و ملّتهای عالم هست؛ امیدی است در دل بنی‌آدم که تاریخ بشریّت به سمت صلاح حرکت میکند. این امید، به بازوانْ قوّت میبخشد، به دلها امید میدهد؛ معلوم میشود که هر حرکت عدالت‌خواهانه‌ای، در جهت قانون طبیعی و گردش طبیعی این عالم و تاریخ بشر است. لذاست که در نهضت انقلابی ما آن وقتی که ملّت ما قبل از پیروزی انقلاب به مبارزات مشغول بودند احساس مبارزین این بود که دارند یک حرکتی میکنند در جهت پیشرفت به سمت آرمان بشریّت. بعد از پیروزی انقلاب هم هر حرکت ما، هر اقدام ما، هر مبارزه‌ای که کردیم، هر رنجی که تحمّل کردیم، احساس ملّت ایران این است که این رنجها و این تلاشها و این مجاهدات، در جهت یک مقصودی است که آن مقصود، میان همه‌ی آحاد بشر و همه‌ی اهل معرفت مشترک است: مقصودِ استقرار عدالت و هدفِ رسیدن به عدل برای بشر؛ و اسلام است که این عدل را تأمین میکند.

«1»