در منطقه‌ی بالکان یک تصفیه‌ی قومی دارد انجام میگیرد؛ یک گروهی که تصادفاً امکانات بیشتری در اختیار دارند، افتاده‌اند به جان یک قوم مخالف خودشان و دارند آنها را با آن شکل فجیع قتل‌عام میکنند، از گرسنگی میکشند، از آنها در اردوگاه‌های خودشان بیگاری‌های سخت میکشند؛ همان اردوگاه‌هایی که هنوز در فیلم‌های انگلیسی و آمریکاییِ ضدّ نازی در دنیا نشان داده میشود که نازی‌ها داشتند، همان‌جور اردوگاه‌هایی را خودشان تشکیل میدهند، به نوامیس‌شان تعرّض و تجاوز میکنند، خانه‌های اینها را ویران میکنند. دیگر چه ظلمی از این بالاتر؟ می‌بینید که در دفاع از مظلوم هیچ اقدامی انجام نمیگیرد. چرا؟ چون دفاع از مظلوم در اینجا برای منافع غرب فایده‌ای ندارد، برای آنها نفتی ندارد، برای آنها بازار فروشی ندارد، برای آنها منابع و معادن زیرزمینی‌ای به همراه ندارد؛ اینجا سکوت میکنند و بعضی‌شان هم حتّی به متجاوز کمک میکنند و ما می‌شناسیم دولتهایی را همین حالا که به صربها و به همان بازماندگان یوگسلاوی سابق دارند کمک میکنند؛ اینجا هیچ اقدامی نمیشود امّا در قضیّه‌ی تجاوز عراق به کویت،6 چون پای منافع خودشان در میان است، وارد میشوند و وقتی وارد میشوند، ملاحظه‌ی انسانها و افراد بشر و محیط زیست و هیچ چیز عزیزی را دیگر نمیکنند. فرقی نمیگذارند بین افراد مظلومی که در این بمبارانها نابود خواهند شد و آن سربازان مهاجم؛ آخر کار هم ملاحظه میکنید و می‌بینید از صدّام‌حسین به یک نحوی حمایت هم میکنند! این [وضع] دنیا است؛ این سیاستهای حاکم بر این عالم است. چرا ملّتها در مقابل این سیاستها خاموشند؟ یا اگر صدایی برمی‌آورند، دولتها نمیگذارند صدای آنها به دنیا برسد؟ چون فشار از طرف قدرتها هست؛ چون ابرقدرت‌ها هر فریادی را در هر جای دنیا که باشد، در گلو خفه میکنند.

«9»