و تکلیف مهمّ مردم، امروز این است که به این محیط تعلیم و تعلّم کمک کنند؛ هر کسی هرجور میتواند. کسی نمیتواند بگوید که امروز کشور ما از لحاظ تعلیم و تربیت هیچ نقصی ندارد؛ نه، انصافاً نقصهای زیادی هست. ما از اوّل انقلاب تا حالا، مرتّب آمار مدرسه‌سازی داریم دریافت میکنیم از دستگاه‌های مسئول که درست هم هست [امّا] باز هم وقتی نگاه میکنیم، مدرسه‌های ما در بعضی از نقاط، دو شیفتی، سه شیفتی، با مشکلات زیاد، با امکانات کم [وجود دارند]؛ خب، این یک نقیصه‌ی بزرگی است. چه کسی باید این نقیصه را برطرف کند؟ من عرض میکنم مردم، پول‌دارها، متمکّنین باید این کار را بکنند. حالا متمکّنین جامعه‌ی ما نمیتوانند معلّم درست کنند؛ دولت بایستی مقدّماتش را فراهم بکند و پی‌درپی برای جامعه معلّم درست بشود که البتّه باب تربیت معلّم و تربیت مدرّس و تربیت معلّمین فنّی حرفه‌ای و مانند اینها، خودش یک باب جداگانه‌ای است که واقعاً یک تلاش زیادی لازم دارد امّا متمکّنین، فضای آموزشی که میتوانند به وجود بیاورند؛ مدرسه که میتوانند درست کنند. من عرض میکنم که امروز یک وظیفه است برای کسانی که میتوانند کمک کنند به آموزش و پرورش، که بنای مدارس را ایجاد کنند و بسازند. در شهرهای مختلف کشور، در نقاط دور و نزدیک، [حتّی] در خود تهران، ما مدرسه کم داریم. البتّه این چند سال افراد خیّر از این کارها کم‌وبیش کرده‌اند، دولت هم تلاش زیادی کرده است امّا این بایستی ادامه پیدا بکند. در هر محلّه‌ای که ساخته میشود، دوتا، سه‌تا، پنج‌تا، گاهی ده‌تا شاید هم بیشتر مدرسه لازم است؛ این را باید خود مردم متعهّد بشوند انجام بدهند. البتّه مردم متوسّط ما و مردم طبقات پایین‌تر، غالباً دستشان بازتر است برای این کارهای خیر. من خطابم به متمکّنین است، به کسانی که پول دارند، کسانی که درآمدهای نسبتاً خوبی دارند که اینها این کارها را بکنند؛ به آموزش و پرورش کمک کنند تا محیط، محیط تعلیم و تربیت بشود.

«15»