یا آن کسی که در دانشگاهها مشغول تبلیغ است، مشغول کارِ مخصوص روحانی است، یا فرضاً در ارتش یا در سپاه مشغول تلاش روحانی است، باید نیاز فکری آن مجموعهی مخاطب خودش را هوشمندانه و زیرکانه اینجا جای غباوت9 و کندذهنی نیست به دست بیاورد و ببیند چه عقدهای و چه ابهامی و چه سؤالی در ذهن آنها هست ولو به زبان نیاورند برود عالمانه آن سؤال را حل کند؛ اگر میتواند، خودش؛ [اگر] نمیتواند، پیش عالمتر از خودش آن را حل بکند و برود آنجا بیان کند؛ [آنگاه] سطح علم میرود بالا. هر کسی در هر جایی که مشغول است ولو مشاغلی که مستقیماً به کار علم و درس و تحصیل ارتباطی ندارد، مثل مشاغل قضائی که مشاغل عالمانهای است امّا نفْس کار، به تحصیل و پیشرفت علمی بهطور مستقیم ارتباطی ندارد، آنها هم همینطور [باید باشند]؛ قاضی است، حقوقدان اسلامی است، بایستی بدقّت کار بکند و تلاش بکند تا حکم واقعی الهی را در این واقعه و در این حادثه پیدا بکند. این در باب علم.