ماه رمضان یک فرصت خوبی است برای خودسازی. ما همان مادّه‌ی خام هستیم که اگر روی خودمان کار کردیم و توانستیم این مادّه‌ی خام را به شکلهای برتر تبدیل بکنیم، آن کار لازم را در زندگی انجام داده‌ایم؛ هدف حیات همین است. وای به حال آن کسانی که روی خودشان کاری نکنند از لحاظ علم و عمل، و همان جوری که وارد دنیا شدند، به‌اضافه‌ی پوسیدگی‌ها، ضایعات، خرابی‌ها، فسادها که در طول زندگی برای انسان پیش می‌آید، از این دنیا بروند. مؤمن باید به‌طور دائم روی خودش کار بکند؛ به‌طور دائم. نه اینکه خیال کنید «به‌طور دائم» زیادی است یا نمیشود؛ نه، هم میشود، هم زیادی نیست؛ میشود این کار را کرد؛ کسی مراقب خود باشد، مواظب باشد که از ممنوعها کاری را انجام ندهد کارهایی که ممنوع است، کارهایی که خلاف است و راه خدا را با جدّیّت بپیماید؛ این همان خودسازیِ دائمی است. برنامه‌ی اسلام، متناسب با همین است؛ با همین خودسازیِ به‌طور دائم. این نماز[های] پنج‌گانه؛ پنج وقت نماز خواندن، ذکر گفتن، «اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعین»2 را تکرار کردن، رکوع کردن، به خاک افتادن، خدای متعال را تسبیح و تحمید و تهلیل3 کردن، اینها برای چیست؟ برای این است که انسان به‌طور دائم، مشغول خودسازی باشد. برادران و خواهران! منتها گرفتاری‌ها زیاد است، همه گرفتاریم؛ گرفتاری زندگی، گرفتاری معاش، گرفتاری کارهای شخصی، گرفتاری اهل و اولاد؛ انواع گرفتاری‌ها مانع میشود که ما به خودمان، آن‌چنان‌که شایسته است برسیم.

«3»