امروز به نظرم رسیده بود یکی از چیزهایی که بسیار مهم است که ما برای خودسازی به آن توجّه بکنیم و شاید یک جنبه‌ی تقدّمی هم داشته باشد عبارت است از اخلاص؛ کار را خالص انجام دادن؛ [یعنی] کاری را مغشوش انجام ندهیم. گاهی کسی عبادتی نمیکند، گاهی عبادت میکند امّا مغشوش و ناخالص؛ این هم مثل آن است. خالص بودن عبادت، خالص بودن عمل، این است که برای خدا باشد. در بین مردم، متأسّفانه خیلی رایج است که کارهای خوب خودشان را بر زبان بیاورند و بگویند؛ کأنّه توجّه ندارند که نباید کار نیک را مدام به زبان آورد و گفت که ما میخواهیم این کار را بکنیم یا ما معمولاً این کارها را میکنیم. البتّه یک جاهایی استثنا است؛ یک جاهایی بعضی از کارها باید در علن انجام بگیرد. در روایات دارد در باب صدقه که صدقه‌ی سِر، این ثواب را دارد، صدقه‌ی علانیه این ثواب را دارد؛9 یا مثلاً عبادات دسته‌جمعی و شعائر الهی جلوی چشم مردم انجام میگیرد و باید انجام بگیرد امّا بسیاری از عبادات یا اغلب عبادات آن چیزهایی که بین خود انسان و خدا هست [مثل] ذکر، توجّه، دعا، نافله، شب‌زنده‌داری، سحرخیزی، احسان، کارهای نیک، این چیزها باید بین خود انسان و خدا بماند؛ نبادا انسان برای خاطر اینکه دیگران ببینند، کاری را انجام بدهد؛ این کاری که انسان برای خاطر دیگران انجام بدهد، از نکردن آن کار بدتر است؛ زیرا نکردن کار، یعنی انسان کاری را انجام نمیدهد؛ خب این هم مثل آن است. کاری که انسان برای دیگران انجام داده، کأنّه انجام نداده است امّا بدتری‌اش از این جهت است که یک عمل شرک‌آلودی انجام داده و این عمل شرک‌آلود، فعل حرام است و دورکننده است. بنابراین در باب اخلاص، همه‌ی ما در هر جا که هستیم و در هر موقعیّتی که هستیم، خیلی باید تلاش کنیم، کار را خالص انجام بدهیم برای خدا و اگر کار برای خدا انجام بگیرد و نیّت خالص باشد برای خدا، اشکالاتی که معمولاً در کارها انسان مشاهده میکند، اینها پیش نخواهد آمد. ما آن وقتی مصالح واقعی را فدای حرف این و آن میکنیم که بخواهیم کار را برای این و آن انجام بدهیم، [امّا] وقتی کار را انسان برای خدا میخواهد انجام بدهد، فقط نگاه میکند ببیند تکلیفش چیست؛ نگاه نمیکند که یکی خوشش آمد، یکی بدش آمد، پیش چه کسی وجهه پیدا کرد، آبرو پیدا کرد، پیش دیگری از آبرو افتاد. امروز در جمهوری اسلامی، کارِ برای خدا در همه‌ی شئون ساری و جاری است؛ هر کسی در این کشور و در این نظام، هر کاری که انجام میدهد، میتواند آن را برای خدا انجام بدهد و از آن اجر و ثواب و بهره‌ی معنوی ببرد و پیش خدا خودش را روسفید کند.

«8»