مسئولین محلّی، مسئولین کشور اوّلاً درصدد جبران ضایعات، قبل از آن درصدد نجات مصدومین، بعد جبران ضایعات بربیایند؛ ثانیاً در صدد بربیایند که کاری کنند از ضایعات آینده پیشگیری بشود. ما که نباید در یک نقطه هر سال دچار سیل بشویم؛ یک بار سیل میآید، بعد باید ببینیم عامل سیل چیست، مانع سیل چه چیزی میتواند باشد، مصونیّتبخش مردم از سیل چه چیزی میتواند باشد، آن را باید فراهم بکنیم. اینکه نمیشود زلزله خانهی ما را خراب کند؛ بسازیم، دوباره خراب کند؛ باز بسازیم، چند سال بعد خراب کند. وقتی زلزله خانهی ما را خراب کرد، باید این دفعه که خواستیم خانه بسازیم، جوری بسازیم که زلزله نتواند آن را خراب بکند، یا لااقل نتواند ضایعهی سختی به آن وارد کند؛ اگر هم میشود، آنجا را که جای زلزلهخیزی است، رها کنیم و برویم آن طرفتر که خیلی زلزلهگیر نباشد؛ راه درس گرفتن از این حوادث این است. اگر این جور درسی را مسئولین بگیرند، عامّهی مردم بگیرند، خود آسیبدیدگان بگیرند، آن وقت این زلزله و سیل میشود رحمت؛ دیگر بلا نیست.