حوزههای علمیّه که خاستگاه علمای ربّانی و مرکز تفقّه در دین و تدبّر در امور مسلمین است، لازم است با درک زمان و توجّه به شأن و توقّعی که از آنان در حلّ مشکلات علمی و فکری جوامع و پاسخگویی به اقبال مردم و هدایت آنها و پرورش و تأمین معلّمان و مبلّغان و دانشمندان و اساتید و نویسندگان و ائمّهی جمعه و جماعت و نظریهپردازان و جامعهشناسان اسلامی وجود دارد، متحوّل شده و به رفع نواقص و مشکلات پرداخته و برای این امور مهم، خود را مهیّا سازند؛ و این جز با اهتمام علمای اَعلام و فقهای عظام (دامت تأییداتهم) و مشارکت دلسوزانهی همهی متصدّیان امور و با استعانت از خدای متعال ممکن نیست. اخلاص در نیّت و ابتغاء مرضات اللّه2 لازمهی توفیق در این حرکت الهی است.