امروز آمریکا میداند که اگر چنانچه این کشور را مورد تهاجم نظامی قرار بدهند، خودشان ضرر میکنند؛ همچنان که سالهای متمادی رژیم صدّام را پشتیبانی کردند و خودشان ضرر کردند. میدانند که امروز هر گونه تهاجم نظامی علیه جمهوری اسلامی و علیه این ملّت، به ضرر آن مهاجم تمام خواهد شد؛ این را میفهمند. ضربه‌ای که میخواهند بزنند، از راه‌های دیگر است. البتّه محاصره‌ی اقتصادی را دارند، خباثتها را دارند، کارشکنی در کار تجارت و دادوستد را دارند، تبلیغات را هم دارند؛ تبلیغات میکنند که آقا اوضاع بد است، وضع خراب شد، دیگر کاری نمیشود کرد، در مملکت آزادی نیست. یک مشت آدمهای مزدورِ بیچاره که واقعاً حال اینها ترحّم‌انگیز است؛ آن دست‌به‌قلم‌هایی که پا شدند رفتند در اروپا و آمریکا، شدند جیره‌خوار دولتهای بیگانه و دشمن، از آنها هم میخواهند یک چیزی بنویسند؛ آنها هم برمیدارند در یک نشریّه‌ای در خارج، در یک تعدادی شماره منتشر میکنند، حرفهایی علیه جمهوری اسلامی میزنند؛ واقعیّات غیر از اینها است. حقیقت این است که بحمداللّه اسلام در این کشور رشد کرده و ملّت به رشد رسیده است. ملّت، دارای توان روزافزون میشود. دستگاه، تجربه‌های روزافزونی به دست می‌آورد. علی‌رغم همه‌ی این فشارهایی که دشمنان علیه این کشور و ملّت اِعمال کردند، مسئولین دلسوز و این دولت خدمتگزار دارند در این دریای طوفانی و پُرخطر، کشتی جمهوری اسلامی را با متانت، با استحکام، با جهت‌گیری مستقیم حرکت میدهند و پیش میبرند؛ و این نیست مگر فضل الهی؛ این نیست مگر لطف خدا.

«33»