بیانات و مکتوبات سال 1371
باز یک روایت دیگر را که از اسناد متواتره‌ای روایت شده است یعنی همه این را از طرق مختلفی روایت کردند من البتّه از بحار نقل میکنم؛ از ابوهریره، از معاذبن‌جبل، که او از پیغمبر نقل میکند که پیغمبر فرمود: اَلنَّظَرُ اِلیٰ وَجهِ عَلیِّ بنِ اَبی‌طالِبٍ عِبادَة؛6 نگاه کردن به علیّ‌بن‌ابی‌طالب عبادت است. چرا؟ چون یک عنصر معنوی است، چون یک بنده‌ی خالص خدا است، چون نگاه به او انسان را به خدا نزدیک میکند، جزو «من یذکّرکم اللّه رؤیته»7 به حساب می‌آید؛ وجهش معلوم است؛ چون او معنوی است، لذا نگاه کردن به او که از مظاهر عبودیّت در مقابل پروردگار است، نوعی عبودیّت است. بعد، مرحوم علّامه‌ی عالی‌مقام مجلسی (رضوان اللّه تعالی علیه) نقل میکند از ابن‌اثیر جزری در النّهایة که او این حدیث را نقل کرده؛ بعد بیان کرده که چرا نگاه کردن به علیّ‌بن‌ابی‌طالب عبادت است. میگوید او این جور گفته است: انّ علیّاً کان اذا برز قال النّاس لا اله الّا اللّه ما اشرف هذا الفتی؛ وقتی علیّ‌بن‌ابی‌طالب در مقابل مردم ظاهر میشد، مردم او را که میدیدند، میگفتند لااله‌الّااللّه، چقدر شریف است این جوان! لا اله الّا اللّه ما اکرم هذا الفتی؛ لااله‌الّااللّه، چقدر کریم و بزرگوار است این جوان! لا اله الّا اللّه ما اعلم هذا الفتی؛ چقدر دانشمند است این جوان! لا اله الّا اللّه ما اشجع هذا الفتی؛ چقدر شجاع است این جوان! خلاصه، ابن‌اثیر میگوید وقتی که نگاه میکردند به علیّ‌بن‌ابی‌طالب، از بس صفات او برجسته بود، مکرّر در مکرّر ذکر خدا میکردند؛ از این جهت نگاه کردن به او عبادت است. مجلسی این بیان را قبول ندارد؛ میگوید این آقا خواست یک فضیلت را از علیّ‌بن‌ابی‌طالب سلب کند که خود نگاه کردن به او، به خاطر خود علیّ‌بن‌ابی‌طالب، عبادت باشد چند فضیلت دیگر را مِن حیث لایشعر برای علیّ‌بن‌ابی‌طالب اثبات کرد.8