سوّم، اهمّیّت دادن به توانایی ملّتها و اصل دانستن آنها. امام با ملّتها سخن میگفت و معتقد بودند که تحوّلات بزرگ عالم اگر به دست ملّتها انجام بگیرد، غیر قابل شکست است؛ و ملّتها میتوانند در دنیا تحوّل ایجاد کنند و محیط‌های خودشان را عوض کنند. چهارم، اصرار بر وحدت مسلمین و مبارزه با تفرقه‌افکنی استکبار. پنجم، اصرار بر ایجاد روابط سالم دوستانه با دولتها، مگر استثناهائی که هرکدام یک استدلال قوی‌ای پشت سر آنها است. یعنی امام به ما یاد دادند که جمهوری اسلامی در سطح عالم میتواند و باید از روابط سالمی با دولتها برخوردار بشود. البتّه رابطه‌ی با آمریکا مردود است، به‌خاطر اینکه یک دولت استکباری و متجاوز و ظالم است و با اسلام و با جمهوری اسلامی در حال معارضه و محاربه است؛ ارتباط با رژیم صهیونیستی مردود است؛ و ارتباط با رژیم نژادپرست آفریقای‌جنوبی مردود است؛ [ارتباط با] بقیّه‌ی دولتها بسته به مصالح نظام جمهوری اسلامی است و اصل، بر ایجاد ارتباط است.

«5»