پدیده‌ی دوّم از این سخت‌تر است و آن، این است که در هر جایی که نشانی از اسلام هست، نسبت به آنجا سخت‌گیری بیشتری میکنند؛ هرجا؛ فرق نمیکند که آنجا آفریقا باشد، یک کشور اسلامی مستقل باشد، گروهی مسلمان در یک کشور به‌صورت اقلّیّت باشد، آسیا باشد، کشور عربی باشد، غیرعربی باشد، مردم آنجا به فکر تشکیل یک نظام سیاسیِ اسلامی باشند یا نباشند، برایشان هیچ فرقی نمیکند؛ هرجایی که از اسلام یک نشانی هست، نسبت به آنجا جبهه‌گیری میکنند، صف‌بندی میکنند و شروع میکنند به توطئه کردن. حالا یا میتوانند اقدام کنند و توطئه را عمل کنند، که میکنند؛ [اگر] نتوانستند، کمین میگیرند تا آن توطئه‌شان را عمل کنند. این را ملّت ما میبیند، میفهمد.

«17»