بیانات و مکتوبات سال 1371
یکی از این نکات مهم عبارت است از اینکه با مطرح کردن امیرالمؤمنین و با نصب آن بزرگوار به‌عنوان حکومت، معیارها و ارزشهای حاکمیّت معلوم شد. در قضیّه‌ی غدیر پیغمبر کسی را در مقابل چشم مسلمانها و در مقابل دیدگان تاریخ قرار داد که به‌طور کامل از ارزشهای اسلامی برخوردار بود؛ یک انسان مؤمن، دارای حدّ اعلای تقوا و پرهیزکاری، فداکار در راه دین، بی‌رغبت نسبت به مطامع دنیوی، تجربه‌شده و امتحان‌داده‌ی در همه‌ی میدانهای اسلامی میدانهای خطر، میدانهای علم و دانش، میدان قضاوت و امثال اینها. یعنی با مطرح شدن امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) به‌عنوان حاکم و امام و ولیّ اسلامی، همه‌ی مسلمانها باید در طول تاریخ بدانند که حاکم اسلامی باید یک شخصی در این جهت، با این قواره‌ها، نزدیک به این الگو و نمونه باشد. پس در جوامع اسلامی، انسانهایی که از آن ارزشها از فهم اسلامی، از عمل اسلامی، از جهاد اسلامی، از انفاق و گذشت، از تواضع و فروتنیِ در مقابل بندگان خدا، و آن خصوصیّاتی که امیرالمؤمنین داشت نصیب و بهره‌ای ندارند اینها دیگر شایسته‌ی حکومت کردن نیستند؛ پیغمبر این معیار را در اختیار مسلمانها گذاشت؛ و این یک درس فراموش‌نشدنی است.