بیانات و مکتوبات سال 1371
سیّدالشّهدا (علیه الصّلاة و السّلام) میدانست که بعد از شهادت او، دشمن تمام فضای جامعه‌ی آن روز را و دنیای آن روز را از تبلیغات بر ضدّ او پُر خواهد کرد. امام حسین کسی نبود که زمان را نشناسد؛ و دشمن را نشناسد. میدانست دشمن چه خباثتهایی خواهد کرد. در عین حال حسین‌بن‌علی (علیه السّلام) این ایمان و امید را داشت که همین حرکت مظلومانه و غریبانه‌ی او بالاخره دشمن را هم در کوتاه‌مدّت و هم در بلندمدّت شکست خواهد داد؛ و همین‌جور هم شد. خطا است اگر کسی خیال کند که امام حسین شکست خورد؛ کشته شدن، شکست خوردن نیست. در جبهه‌ی جنگ آن کسی که کشته میشود، او شکست نخورده است؛ آن کسی که به هدف خود نمیرسد، شکست خورده است. هدف دشمنان امام حسین این بود که اسلام را و یادگارهای نبوّت را از زمین براندازند؛ اینها شکست خوردند، چون این‌جور نشد. هدف امام حسین این بود که در آن ترتیبات یکپارچه‌ی دشمنان اسلام که همه جا را به رنگ دلخواه خودشان درآورده بودند و داشتند درمی‌آوردند، رخنه ایجاد بشود و اسلام و ندای مظلومیّت اسلام و حقّانیّت اسلام در همه جا سر داده بشود و بالاخره دشمن اسلام مغلوب بشود و این شد.