در مورد تصویرگری دختران زیر نُه سال؛ البتّه تصویر خب هیچ حکم شرعی ندارد. شما تصویر زن بی‌حجاب بالای نُه سال هم بکشید، نه کشیدنش حرام است و نه نگاه کردنش حرام است؛ اگر بخواهید فقط تصویر را از باب حکم شرعی ملاحظه کنید؛ منتها اینجا قضیّه قضیّه‌ی حکم شرعی شخصی نیست، قضیّه‌ی انتقال یک فکر و انعکاس یک منش است؛ خب اگر این [جور] است، دیگر فرقی نمیکند بین دختر هشت سال و نیمه و نُه سال و نیمه که شما بگویید حالا سر تمام شدن نُه سالگی، قضیّه مثلاً فرق کند؛ نه، خب چه تفاوتی میکند؟ در حالی که از لحاظ حکم شخصی فرق میکند. فرق است بین مثلاً این دختری که اینجا آمده جلوی ما، اگر نُه سال تمام باشد، نگاه کردن به بدن او حرام است ]امّا] اگر کمتر باشد نه؛ حکم شرعیِ فردی این است؛ امّا وقتی‌که شما از دیدگاه بازتری به مسئله نگاه میکنید و تصویر شما، فیلم شما و حتّی آن نقّاشی و تصویرگری کتابهای کودکان که شما در کتابها و اینها از آن استفاده میکنید، هیچ‌کدامش از جنبه‌ی شخصی و شرعی نباید مورد مداقّه قرار بگیرد؛ وَالّا همان‌طور که عرض کردم، نه زیر نُه سال، نه بالای نُه سال، شما هرجور بکشید، هیچ حرمتی ندارد امّا وقتی‌که شما میخواهید مخاطب شما که یک دختر بچّه‌ای است، از آن، استفاده‌ی خوب ببرد، طبعاً هر چه برای شما ارزش است، از جمله حجاب را در آن باید منعکس کنید؛ حجاب را هم باید منعکس کنید؛ همچنان‌که شما مثلاً فرض کنید وقتی یک قصّه‌ای برای یک خانواده مینویسید که در آن چند دختر هست، حتماً نماز صبح را در آن میگنجانید؛ باید هم بگنجانید؛ خب این یکی را هم باید بگنجانید؛ از این دیدگاه به مسئله نگاه کنید.

«4»