بله، امروز تهاجم نظامی علیه ما نیست در هشت سال جنگ تحمیلی، دشمن علناً با ما صف‌آرایی داشت؛ ظاهرِ قضیّه عراق بود [امّا] پشت سر عراق آمریکا بود، پشت سر عراق ناتو بود، پشت سر عراق همه‌ی مرتجعین بودند؛ این را ما در تمام طول هشت سال جنگ بارها و بارها گفتیم، خیلی‌ها که حاضر نبودند باور کنند؛ امروز دارند اعتراف میکنند آن کسانی که عراق را تجهیز کردند در این مدّت؛ خب، جنگِ نظامی بود که در حقیقت همه‌ی دنیای استکبار و کفر با اسلام در جمهوری اسلامی مبارزه میکرد امروز فقط آن نیست امّا همه‌ی تهاجمهای دیگر با شدّت کم‌سابقه‌ای وجود دارد و در مقابل این تهاجم، این جامعه‌ی اسلامی بایستی زنده، هوشیار، آسیب‌ناپذیر، پُرامید، آماده‌ی مقاومت، آماده‌ی ضربه‌زدن، به‌صورت یک موجود زنده‌ی مقاوم بماند و مقاومت بکند؛ این چه‌جوری ممکن است؟ این است که بنده مسئله‌ی امر به معروف و نهی از منکر را مطرح کردم؛ این مسئله‌ی امر به معروف مسئله‌ی جدیدی نیست؛ این تکلیف همیشگی مسلمانها است؛ جامعه‌ی اسلامی با این تکلیف زنده میماند. قوام حکومت اسلامی با امر به معروف و نهی از منکر است؛ فرمود اگر این کار نشود آن وقت «لَیُسَلِّطَنَّ اللّهُ عَلَیکُم شِرارَکُم فَیَدعو خِیارُکُم فَلا یُستَجابُ لَهُم»؛11 قوام حکومت اسلامی و بقای حاکمیّت اخیار به این است که در جامعه امر به معروف و نهی از منکر باشد. امر به معروف فقط این نیست که ما برای اسقاط تکلیف دو کلمه بگوییم، آن هم در مقابل منکراتی که خیلی معلوم نیست مهم‌ترین منکرات باشند. وقتی همه‌ی آحاد یک جامعه را موظّف میکنند به اینکه باید امر کنید دیگران را به معروف و نهی کنید از منکر، به چه معنا است؟ چه زمانی ممکن است همه‌ی آحاد یک ملّت، آمر به معروف و آمر به خیر و ناهی از منکر باشند؟ آن وقتی که همه حضور داشته باشند به معنای واقعی در متن مسائل کشور، همه کار داشته باشند به کارهای جامعه، همه اهتمام داشته باشند، همه آگاه باشند، همه معروف‌شناس و منکرشناس باشند. این به معنای یک نظارت عمومی و یک حضور عمومی و یک همکاری عمومی و یک معرفت بالا در همه است؛ امر به معروف اینها است و به این معنا است؛ وَالّا [اینکه] ما برداریم امر به معروف را در یک دایره‌ی محدودی، آن هم به‌وسیله‌ی افراد معلومی زندانی بکنیم و دشمن هم در تبلیغات خودش بنا کند سم‌پاشی کردن که بله، در ایران بنا است از این به بعد نسبت به زنهای بدحجاب، این‌جور عمل بشود؛ این واجب به این عظمت را که قوام همه چیز به آن است، بیاورند در یک دایره‌ی محدود، در خیابانهای تهران، آن هم نسبت به چند نفر زنی که وضع حجابشان مثلاً درست نیست؛ این است معنای امر به معروف؟ این است معنای حضور نیروهای مؤمن در صحنه‌های گوناگون جامعه؟ قضیّه بالاتر از این حرفها است.

«6»