این بزرگوار یکی از نخستین کسانی بود که پس از شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی (رضوان اللّه تعالی علیه) حوزهی علمیّهی نجف را به اهمّیّت حوادث ایران متوجّه ساخت و سعی و کوششی ارجمند در همراهی با حرکت عظیم روحانیّت و مردم در ایران مبذول کرد. در نهضت خونین مردم عراق در رمضان سال ۱۴۱۱ هجری قمری،2 قطب اصلی نهضت و مرکز صدور حکم قیام اسلامی بود و به همین جهت پس از سرکوب شدن این نهضت بهوسیلهی رژیم خونخوار بعثی، این کهنمرد دانشمند مورد آزار و شکنجه و اهانت مأموران سنگدل بعثی قرار گرفت و در معرض خطر جدّی واقع شد و پس از آنکه به فضل الهی از خطر نجات یافت، تا مدّتها در شرایط سخت زیر نظر مأموران بعثی قرار داشت. عمر طولانی و پُربرکت این مرد بزرگ که نزدیک به یک قرن امتداد یافت، سرشار از آزمایشهای الهی و نمایشگر سعی و تلاش یک انسان مؤمن و پرهیزکار است. اینجانب مصیبت درگذشت این مرجع بزرگوار تقلید را به حضرت بقیّةاللّهالاعظم (ارواحنا له الفداء) و جهان تشیّع، مخصوصاً به حوزههای علمیّه و علما و فقهای بزرگ و نیز به خانوادهی محترم و فرزندان ایشان و همهی دوستداران و مقلّدین ایشان تسلیت میگویم و رحمت و فضل و مغفرت الهی را برای ایشان مسئلت مینمایم. یکشنبه، نهم صفر ۱۴۱۳ هجری قمری سیّدعلی خامنهای ۱۸/۵/۱۳۷۱