بعد، حکمت؛ یعنی با حسابگری و حکیمانه کار کردن. ببینید، شما خدای متعال را توصیف میکنید به «عزیزٌ حکیم». عزیز [یعنی] «الغالب الّذی لایغلب»؛17 این [معنی] عزیز است؛ یعنی نشان‌دهنده‌ی آن جنبه‌ی اقتدار الهی، اسمش «عزّت» است؛ غلبه‌ی الهی، اسمش «عزّت» است. «حکمت»، آن جنبه‌ی بااستحکام کار کردن؛ بر روی پایه‌های محکم بنا کردن؛ بر روی زمین محکم گام برداشتن؛ محکم‌کاری. اصلاً حکمت [یعنی] حکیمانه حرکت کردن؛ یعنی با هوشمندی، با دقّت، با بلدی، دور از هرگونه ندانم‌کاری و جهل و غرور؛ این حکمت است.

«15»