بیانات و مکتوبات سال 1371
ما در مقابل این بایستی با تمام قوا مبارزه کنیم. اسلام و نظام اسلامی و حاکمیّت اسلامی، آن هم به‌صورت قرآنی‌اش یعنی به همان صورت «لَن یَجعَلَ اللّهُ لِلکافِرینَ عَلَی المُؤمِنینَ سَبیلا»؛14 این‌جور متعرّضانه؛ یعنی به‌صورت «اَلاِسلامُ یعلو وَ لایعلی عَلَیه»؛15 اسلام این است؛ آن اسلامی که تا چشمش به یک قدرتی می‌افتد، رنگش میپرد و دست به سینه میبرد و متواضع میشود و «بنده قابل نیستم» میگوید و خودش را کنار میکشد، آن اسلام نیست؛ ما باید اسلام قرآنی، همان اسلامی که وقتی آمد در جمهوری اسلامی، انقلاب شد و جمهوری اسلامی به پا شد را نگه داریم؛ جمهوری اسلامی باید حالت تعرّض خودش را نگه دارد. نمیگویم لشکرکشی کنیم امّا متعرّض بمانیم؛ هر متعرّضی لشکرکشی نمیکند. میگویند آقا! شما متعرّضی، چرا اعلام جهاد نمیکنی؟ میگویم مصلحت نمیدانم. با آمریکا دشمنید؟ بله؛ خب چرا جنگ نمیکنید؟ چرا منافع آمریکا را در دنیا نمیزنی؟ میگویم برای اینکه من دنبال حکمت و مصلحت خودم هستم؛ متعرّض هم هستم، جنگ هم نمیکنم حالا؛ لشکرکشی نمیکنم. هر وقت هم لازم بدانم لشکرکشی میکنم؛ یک وقت در همه‌ی جبهه، یک وقت در بخشی از جبهه. عمده این است که آن حالت تعرّض، تعارف زبانی نباشد. این‌جور نیست که هر کسی با کسی دشمن است، لازمه‌ی دشمنی این باشد که همین روز اوّل اعلام جنگ بدهد؛ نه، نگاه میکند به نیروی خودش، به خزانه‌ی خودش، به امکانات خودش، به همسایه‌های خودش، به وضع دشمن، اگر مقتضی بود، اعلام جنگ میدهد، وَالّا نمیدهد.