بیانات و مکتوبات سال 1371
امّا آن سررشته‌ی مطلب این است که خیلی از چیزها در دنیا نشدنی یا سخت شدنی است. بلای بزرگ برای انسان این است که کارهای بزرگ را و آرزوهای بزرگ را نشدنی گمان میکند؛ این بلای بزرگی است. یأس بزرگ‌ترین دشمن یک انسانی است که میخواهد یک آرزویی را، یک آرمانی را دنبال بکند. اگر گفتیم چه فایده دارد؟ ما که نمیتوانیم، چرا بیخود تلاش کنیم؟ یقین بدان که آن کار نخواهد شد. لذاست که یأس از چیزهای منفی در اسلام است؛ و در بعضی از موارد آن یأس گناه کبیره است مثلاً «یأس مِن رَوح اللّه»؛3 مأیوس شدن از لطف و تفضّل الهی و توجّه خاصّ خدا؛ اگر انسان از این مأیوس شد، این گناه کبیره است؛ حق نداریم ما که مأیوس بشویم. یأس از رحمت خدا، از گناهان کبیره است. حق ندارد کسی از رحمت خدا مأیوس بشود ولو موانع آن رحمت را هم زیاد ببیند. خب [زیاد] باشد، چرا مأیوس؟