در اسلام «نوبت من تمام شد» نداریم. امام عزیز ما آن روزی که به جوار رحمت الهی رفتند، یک مرد حدود نودسالهای بودند؛ ایشان تا آن زمان تلاش میکرد و فعّالیّت میکرد. ایشان نمیگفت من که کار خودم را کردم و این انقلاب را به پیروزی رساندیم؛ خیلی خوب، حالا بقیّه بروند زحمات دیگرش را بکشند؛ نه، رنجهای بزرگ و غصّههای بزرگ، مال آن بزرگوار بود [امّا] باز هم بزرگترین کارهای ما را ایشان میکرد؛ مثل مسئلهی جنگ، تصمیمگیری در سرنوشت جنگ و بسیاری از مسائل بزرگ دیگرِ کشور؛ تصمیمگیری را هم ایشان میکرد. اینجور نیست که بگوییم کسی کاری انجام داد، خب حالا دیگر سهم او تمام شد.