حالا شماها این سرمایه‌ی عظیم را بحمداللّه جمع کردید؛ البتّه آسان هم جمع نکردید؛ دو پسر، یک پسر، سه پسر. واقعاً اینها اصلاً مثل افسانه است؛ خیلی باعظمت است؛ خیلی خیلی باعظمت است. و خدا به شماها صبر داد؛ بخصوص به خانمها صبر داد. البتّه نمیتوانم نسبت به شماها چیزی عرض بکنم، چون طرفین اینجا نشستید، آدم رودربایستی گیر میکند؛ امّا من غالباً مادرها را بهتر از پدرها دیدم. چون خانه‌ی شهدا من زیاد میروم؛ شاید صدی هشتاد بلکه بیشترِ موارد، آن خانم که مادر شهید است، من دیدم قرص و محکم‌تر و قوی‌تر و روشن‌تر از آن آقا است که پدر شهید است؛ این صدی هشتاد. البتّه صدی بیست هم از آن طرف شاید بشود گفت هست. غرض، خداوند این ذخیره‌ی ارجمند را و ارزشمند را به شماها داده، آسان هم نداده، با این سرمایه‌گذاری واقعاً سنگین؛ امّا این را باید نگه دارید با تقوا و با حفظ زبان و با حفظ عمل و با استمرار در این خطّ مقدّس و مبارک و مانند اینها، تا خداوند ان‌شاءاللّه بهترین و بیشترین اجر را به شماها بدهد.

«7»