بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم متقابلاً این عید سعید و روز بزرگ را که میلاد وجود مبارک مولود بزرگ عالم انسانیّت و نبیّ مکرّم اسلام، حضرت محمّدبن‌عبداللّه (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و ولادت سلاله‌ی پاک آن بزرگوار، امام صادق (علیه الصّلاة و السّلام) است، به همه‌ی مسلمانان عالم، به همه‌ی حق‌طلبان و عدالت‌جویان عالم بخصوص به ملّت بزرگ ایران و به خانواده‌های شهدا و به شما حضّار این مجلس تبریک عرض میکنم. روز ولادت نبیّ بزرگوار اسلام، روز تدبّر در برکات بی‌پایان این مولود مکرّم است که شاید بتوان گفت که بزرگ‌ترین برکات این ولادت عظیم عبارت بود از هدیه کردن توحید و عدالت به جوامع بشری. انسانها امروز هم که روز پیشرفت علم و ترقّیات عظیم فکری بشری است، در عالم اعتقاد اسیر شرکند؛ حتّی در کشورهای بسیار پیشرفته از لحاظ مادّی. معلوم میشود که اعتقاد به توحید با همه‌ی برکاتی که دارد، احتیاج دارد به یک نورانیّتی که رسیدن به آن، جز از طریق عقلی که به وحی الهی هدایت شده باشد، امکان‌پذیر نیست. این هدیه را پیغمبر مکرّم ما به بشریّت داد؛ همچنان‌که انبیای گذشته داده بودند. و اعتقاد به توحید در جان انسان و قلب انسان و حتّی در زمینه‌ی زندگی انسان دارای برکاتی است که باید به آنها فکر کرد و به سمت آثار و برکات توحید حرکت کرد.

«1»