وحدتِ بالاتر، بعد از وحدت میان آحاد یک کشور و یک ملّت، وحدتِ امّتِ اسلامی است. اگر سران کشورها در همهی کشورهای اسلامی به ملّتها میدان بدهند و راه بدهند برای ابراز احساساتشان نسبت به مسائل بینالمللی اسلامی و آنها را هدایت کنند و آنها همان وضعی را پیدا کنند که ملّت ایران آن وضع را دارد، شما ببینید چه حادثهای در دنیا اتّفاق میافتد. فکر میکنید اگر اینچنین وحدتی و همدلیای و همدستیای بین ملّتهای مسلمان باشد، دیگر دشمن جرئت میکند یک ملّت مسلمان مثل همین ملّت بیچاره و مظلوم بوسنیوهرزگوین را آنجور در حلقهی محاصره قرار بدهد؟ دیگر مجامع بینالمللی جرئت میکنند مسئله را با حرف و با زبان از سر باز کنند؟