و مطلب آخر و مطلب دهم همان چیزی است که ما همیشه بر روی آن تکیه میکنیم که آن مایه‌ی معنوی حوزه‌های علمیّه است و آن عبارت است از تقوا و اخلاق اسلامی و زیّ طلبگی و فریفته نشدن به این ظواهر دنیایی و زرق‌وبرق‌ها و تقلید نکردن از اهل دنیا و قدر دانستن مسند قناعت و ارزش دادن به قناعت؛ اینها آن چیزهایی است که مایه‌های حقیقی و معنوی است؛ وَالّا اگر چنانچه ما در حوزه‌ی قم هم بیفتیم به همین مسابقه‌ی مادّیّات، زندگی رنگین درست کردن‌، خانه‌ی چه جور یا ماشین چه جور یا وسایل خانه‌ی چه جور یا زیّ چه جور، مثل مسابقه‌ای که بین اهل دنیا هست در این زمینه، خب این با طبیعت کار ما و وضع کار ما متفاوت است. باید در حوزه‌ی قم به این معنا توجّه بشود و کسانی که اهل معنویّتند، اهل تقوا هستند، بخصوص جوانها را نصیحت کنند؛ جوانها حرف‌پذیرند، حق‌پذیرند، نصیحت‌پذیرند. امیدواریم خدای متعال ان‌شاءاللّه کمک کند و همه بتوانیم به وظایفمان در قبال حوزه عمل کنیم.

«18»