یکی معرفت دینی است و انباشتن ذهن و فکر از معارف زلال و صاف و پاک دینی و فهم دینی و عمق اعتقاد دینی و نزدیک کردن دل به یاد خدای متعال و خلاصه، آن جنبه‌ی دینیِ انسان را تأمین کردن. خب، شبهاتی در ذهنها پیش می‌آید. ذهنها در یک جامعه‌ی آزاد جوّال11 است؛ ما باید میدان بدهیم به ذهنهای گوناگون که درباره‌ی مسائل فکر کنند و اگر شبهه‌ای به ذهنشان رسید، باید اَعلام دین آن شبهه‌ها را برطرف کنند. همیشه هم روی شبهه حساب نکنیم؛ تفهیم و تعمیق معارف اسلامی [را در نظر بگیریم]. این توحید اسلامی یک اقیانوس است که امثال ماها ممکن نیست به اعماق آن، برسیم. یک مقداری از این ظاهر باید پایین‌تر برویم و برای مردم باید تبیین کنیم مسائل مربوط به معاد، مسائل مربوط به نبوّت و امامت و مسائل اعتقادی گوناگون را؛ اینها چیزهایی است که مردم باید اینها را بدانند. [در مورد] معارف دینی قانع نباشیم به اینکه حالا این مردم، اعتقاد سالم و خالصی دارند و همین را دست‌نزده نگه داریم. خب، شما میخواهید دست‌نزده نگهش دارید، دشمن که نمیخواهد؛ دشمن می‌آید این ایمان را تضعیف میکند، بخصوص در جوانها؛ باید تعمیق کرد این ایمان را و این با کار دینی انجام میگیرد و جاهای مختلفی دارد که یکی از آنها نماز جمعه است.

«18»