سوّم؛ آرامش و سکینه‌ی روحی. شما ببینید، امروز علیه این نظام جمهوری اسلامی چقدر تبلیغات در دنیا وجود دارد. رادیوهای گوناگون، روزنامه‌ها و مطبوعات گوناگون، خبرگزاری‌های دشمن همین چهار پنج خبرگزاری معروف دنیا که غالباً هم در مشت صهیونیست‌ها است تقریباً هرچه خبر میدهند که درباره‌ی ما است و مسائل مربوط به ما، خبرهای منحرف‌کننده‌ی افکار است نسبت به جمهوری اسلامی؛ مگر یک جاهایی که استثنا است، وَالّا روال طبیعی این است. در دوران جنگ هم این‌جور بود؛ گفتیم لابد مال جنگ است. الان هم همین‌جور است؛ در همه‌ی دورانها این‌جور خبر میدهند. خب، اینها بالاخره گوشه‌وکنار در جامعه منتشر میشود، ذهن مردم را ناراحت میکند، دلها را آشفته میکند، نگرانی و دغدغه ایجاد میکند. این ملّت چه گناهی کردند، جز اینکه در راه اسلام و برای استقلال کشور حرکت میکنند و میخواهند زیر پرچم آمریکا نباشند؛ دائم در دغدغه و نگرانی و اضطراب و خبرهای بد و دروغ و نگرانی به سر ببرند، دائم در ذهن اینها اعتراض به وجود بیاورند؟ هر حادثه‌ای که به وجود می‌آید، این خبرگزاری‌ها یک‌جوری خط بدهند ذهن مردم را که گویا در این مورد از داخل، از خودی‌ها یک خطائی سر زده؛ ناراحت بشوند، نگران بشوند، غصّه بخورند که چرا این‌جور شد؛ چرا متوجّه نبودند. خب، این دغدغه‌ها، این ناراحتی‌ها یک نقطه‌ی آرامشی لازم دارد. این نقطه‌ی آرامش، نماز جمعه است. امام جمعه و خطیب جمعه باید با بیان خود، با سخن حکیمانه و سنجیده‌ی خود و معرفت صحیح خود، به این دلها آرامش ببخشد؛ به آنها تفهیم کند که تبلیغات دشمن، مسلّط است و بسیاری از حرفهای آنها خلاف واقع است؛ واقعیّات را بیان کند، اینها را آرام کند، متّکی کند به لطف خدا، متوکّل کند علی‌اللّه و به قدرت ذاتی و درونی خودشان و بفهماند که دشمن ضعیف است و کید دشمن فی تضلیل13 است؛ اینها را روشن کند برای مردم. این هم یکی از آثار نماز جمعه.

«23»