دلهای ما پُر از غم و درد است به حال مسلمانانی که در زیر چکمه‌های بی‌رحم دشمنان، در گوشه‌وکنار عالم دست‌وپا میزنند و داد اسلام برمی‌آورند امّا از ایمان اسلامی خودشان دست برنمیدارند. این قضیّه‌ای که امروز در اروپا و در میان ملّتهای به‌اصطلاح متمدّن در جریان است، یک قضیّه‌ی کم‌نظیر تاریخی است. یک ملّتی با سابقه‌ی طولانی مسلمانی، در خاک خود، در خانه‌ی خود، در میهن خود یعنی در کشور بوسنی‌وهرزگوین، دم از مسلمانی میزند و او را قتل‌عام میکنند. این برای چیست برادران و خواهران؟ چرا قدرتهای غربی از همه‌طرف ایستاده‌اند، صحنه را تماشا میکنند و هیچ اقدامی نمیکنند؟ من به‌عنوان کسی که مسئولیّت و وظیفه دارم در مسئله‌ی مسلمانان محروم و مظلوم که در آنجا دارند قتل‌عام میشوند، اعلام میکنم که خود دولتهای غربی باید وارد بشوند و نگذارند که مسلمانها به‌وسیله‌ی دشمنانشان یعنی صربها قتل‌عام بشوند؛ اگر خودشان حاضر نیستند، راه را باز کنند برای ملّتهای مسلمان. ملّتهای مسلمان، ملّت مسلمان ایران، جوانان رزمنده‌ی ما میتوانند صربها را سر جای خودشان بنشانند. راه را باز کنند تا مسلمانها خودشان بروند. این یک نمونه است از بی‌اعتنائی قدرتها به خون مظلومین؛ همینهایی که دم از حقوق بشر میزنند؛ همینهایی که ادّعا میکنند که پرچم حقوق بشر را در دست گرفته‌اند و دروغ میگویند. حقوق بشر محترم است امّا آن وقتی که پای مسلمانها در میان نباشد. چرا اینها این‌قدر با مسلمانها بدند؟ به‌خاطر اسلام. چرا با اسلام دشمنند؟ چون اسلام در مقابل طمع‌ورزی‌های استکبار، یک مانع بزرگ به حساب می‌آید. هرجا اسلام حضور دارد اجازه نمیدهد آنجا قدرتهای استکباری غارتگری کنند و به میل خود هر کاری میخواهند بکنند.

«10»